In september 1944 was hetzelfde weer als vandaag; zwaarbewolkt, buiig en bijna aangenaam weer. Alleen hadden de mannen op het slagveld er geen aandacht voor. Zware strijd werd er gestreden om elke kilometer, aan beide kanten werden verliezen geleden.
Op The Island 44-45 geeft een indruk van die periode. Zware dreunen van explosies, geweerschoten en geschreeuw in verschillende talen klinken door de lucht. Achter een hekwerk kijk je naar het slagveld. De mensen die het naspelen doen veel moeite om het zo realistisch mogelijk weer te geven. Zelfs als de scene klaar is, wordt er verder in het kampement geacteerd; gewonden worden naar de verpleegpost gebracht. Regelmatig hoor je geschreeuw van mensen in pijn of omdat de vijand wil ontsnappen.
Naast de re-enacting kan je rondkijken in de verkooptenten, een hapje eten en de tentoonstelling bezoeken. Lopend tussen de tenten in het kampement waan je jezelf in de oorlog.
Vandaag is weer de laatste dag van The Island dit jaar. Het is goed te zien dat de herinnering van de oorlog levend wordt gehouden. Op deze manier kan je jezelf terug wanen in de oorlog, om echt een indruk te krijgen hoe het was om het mee te maken. Maar dit gezien en beleefd te hebben, ben ik blij dat we nu in vrede leven.
