Spoorbrug Hoge Noot in Park Lingezegen is een van mijn favorieten. Als ik vanuit de Mozartstraat in Elst richting De Park fiets, zie ik haar al liggen, sierlijk gedrapeerd over de spoorbaan, volledig opgaand in de omgeving.
Door Klaske Bakker
Wanneer ik mijn weg vervolg over de betonplaten die het plaveisel vormen van het fietspad door De Park, passeer ik na enige omwegen het bezoekerscentrum, om vervolgens uit te komen op de Notenlaan. Een kaarsrechte statige avenue, omzoomd door rijen notenbomen, waar de brug haar bijzondere naam aan te danken heeft. Al fietsend over de klinkers van deze laan, zie ik in mijn gedachten het kasteel voor me verrijzen dat hier ooit gestaan heeft en waar ik zal worden ontvangen door de graaf en gravin die daar resideren. Ze hebben me uitgenodigd voor hun diner, waarbij het tijdens de jacht geschoten zwijn zal worden opgediend en waarbij muziek zal klinken van rondreizende troubadours.
Terug in de werkelijkheid
Maar voor ik verder kan fantaseren houdt de laan al weer op. Ik kom terug in de wereld van nu, als voor mijn ogen het bruggetje verschijnt. Ik verlaat de hobbelige straat en als vanzelf vervolg ik mijn weg omhoog over het gladde asfalt. Bovenaan gekomen stap ik af en kijk om me heen. In de verte aan de ene kant de toren van de Grote Kerk van Elst. Aan de andere kant de grijsgedakte huizen van woonwijk de Schuytgraaf in Arnhem. En dan opeens het daverende geluid van een naderende trein die even later onder me doordendert. Ik volg deze met mijn ogen tot hij in de verte is verdwenen.
Nog onder de indruk van het plotseling passerend geweld, stap ik weer op mijn fiets en zoef in hoge snelheid het bruggetje af naar beneden. Voor ik mijn weg vervolg richting Het Waterrijk kijk ik nog eenmaal om naar de Hoge Noot. Zoals ze daar ligt, bescheiden, maar elegant en boven alles verheven.
Lees ook: Klaske: Wintermiddag
